Na przestrzeni wielu lat, w bliskim sąsiedztwie człowieka oraz zwierząt, wykształciła się liczna grupa gatunków owadów niebezpiecznych dla zdrowia i życia. Jednym z takich owadów jest pospolity, kosmopolityczy gatunek z rodziny muchowatych (Muscidae), mucha domowa (Musca domestica L.).
Te nie tylko denerwujące i irytujące owady, które niejednokrotnie lądowały na naszych ulubionych potrawach i naczyniach kuchennych w domu; mogą pełnić rolę wskaźników obecności niebezpiecznych bakterii w środowisku biznesowym.
Z perspektywy biznesowej uważa się, że choroby przenoszone przez muchy domowe będą miały negatywny wpływ zarówno na zdrowie klientów, jak i pracowników, powodując straty w dochodach i reputacji marki.
Oprócz tego, że muchy domowe są najczęstszym szkodnikiem w domach i gospodarstwach domowych, należy wiedzieć, że przenoszą na ludzi i zwierzęta choroby bakteryjne i infekcje tak samo groźne, jak robią to szczury i karaluchy.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) muchy domowe mogą przenosić co najmniej 65 chorób na ludzi, w tym choroby biegunkowe oraz infekcje skóry i oczu.
Wiadomo, że muchy domowe przenoszą poważne i zagrażające życiu choroby, w tym:
W przeciwieństwie do innych owadów latających, takich jak komary, które przenoszą choroby poprzez bezpośredni kontakt z organizmem, muchy domowe nie są klasyfikowane jako owady gryzące i są raczej pośrednimi niż bezpośrednimi wektorami chorób.
Badania dowiodły, że na powierzchni ciała mucha może przenieść do 6 milionów, a w jelicie do 30 milionów mikroorganizmów, w tym te powodujące groźne choroby. Przykładowo prątki gruźlicy są w stanie przetrwać w przewodzie pokarmowym muchy 16 dni, a w jej odchodach kolejne 13. Bakterie wywołujące tyfus przeżywają w jelicie owada do 6 dni, a w odchodach 2 dni.
Wykazano, że muchy mogą przenosić patogeny na swoim aparacie gębowym, włoskach pokrywających ciało i odnóża, klejących częściach stóp, a także z kałem i wymiocinami. Muchy przyjmują pokarm co godzinę, a kał oddają ponad 50 razy na dobę, pozostawiając pstrzonki na ścianach i szybach w pomieszczeniach mieszkalnych i inwentarskich.
W przeciwieństwie do innych szkodników, muchy domowe nie mają pysków i zębów, a nawet żądła do gryzienia i żucia stałych pokarmów. Jednak mają długi język nazywany trąbką, dzięki której mogą żywić się substancjami płynnymi lub półpłynnymi.
Muchy posiadają aparat gębowy typu liżącego, a pokarm stały rozpuszczają śliną lub wymiocinami. Rozkładają jedzenie na płynną substancję, umożliwiając im ucztowanie. Dlatego też każdy mikroorganizm żyjący w przełyku muchy zostanie przeniesiony na spożywany przez nią przedmiot. Podobnie każda bakteria żyjąca w ich układzie pokarmowym może infekować przedmioty, na które wydalają.
Samica muchy domowej może złożyć jednorazowo nawet 100-150 jaj, a w ciągu całego życia może ich złożyć nawet ponad 1000. Jaja mogą być składane nawet co kilka dni. Muchy domowe rzadko rozmnażają się wewnątrz budynku. Jaja są zwykle składane masowo na materiale organicznym, takim jak obornik i śmieci. Wylęg następuje w ciągu kilku godzin. Młode larwy zakopują się w materiale hodowlanym; muszą pozyskiwać tlen z atmosfery i dlatego mogą przeżyć tylko tam, gdzie jest dostateczna ilość świeżego powietrza. Gdy podłoże hodowlane jest bardzo wilgotne, mogą żyć tylko na jego powierzchni, natomiast w materiałach suchych mogą wnikać na głębokość kilku centymetrów. W 1 kg świńskiego nawozu może rozwijać się 15 000 larw. Po upływie 24 godzin wylęgają się larwy. Po przepoczwarczeniu trwającym ok. 10 dni wylegają się dorosłe owady, które po kilku minutach są gotowe do lotu. Codziennie przychodzi na świat populacja much liczniejsza od całej ludzkości. Każdego roku mucha ma kilka generacji.
Wybrane lęgowiska much domowych:
Najczęstsza forma przenoszenia choroby przez muchę domową:
Aby zapobiec pojawianiu się much w domu lub przedsiębiorstwie, można podjąć pewne proaktywne środki w celu ograniczenia ich występowania, w tym: utrzymanie prawidłowej higieny żywności, eliminacja miejsc rozrodu oraz kontakt z profesjonalną firmą zajmującą się zwalczaniem szkodników
1. Utrzymanie higieny żywności
Przestrzeganie prawidłowych praktyk higieny żywności może pomóc w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się chorób much domowych. Należy pamiętać, aby:
2. Eliminacja miejsc rozrodu
Wyeliminowanie popularnych miejsc lęgowych much domowych ograniczy zbieranie mikroorganizmów wywołujących choroby, a także pomoże zredukować ilość much w pomieszczeniach.
3. Kontakt z profesjonalną firmą zajmującą się zwalczaniem szkodników
Najbardziej skutecznym sposobem zapobiegania chorobom muchy domowej jest skorzystanie z pomocy profesjonalnej firmy zajmującej się zwalczaniem szkodników.
Usługi powinny polegać na:
Przygotuj się już dziś na sezon owadów latających. Skontaktuj się z Ozon Craft już dziś, aby uzyskać natychmiastową poradę i pomoc. Jesteśmy, aby pomóc.
Strona korzysta z plików cookie zgodnie z Polityką Cookies. Możesz samodzielnie określić warunki przechowywania lub dostępu plików cookie w Twojej przeglądarce